Ik zal niet ontkennen dat het vinden van een passie, op het gebied van bijvoorbeeld werk, een lange en soms emotionele zoektocht kan zijn (voor vele onder ons).
Daarbij zal ik niet ontkennen dat dit mij ook overkomt – en zal ik altijd blijven erkennen dat dit een levenslange zoektocht zal blijven, die gedurende diverse fases in mijn leven zullen wijzigen.
Voor bijna iedereen geldt dat we leven in onwetenheid van onze werkelijke verlangens, terwijl we de frustratie daarover telkens weer ontvluchten of toedekken.
Ons leven zijn we bezig met geluk na te streven en ellende uit de weg te gaan, dat we nooit echt 100% tevreden kan zijn.
Persoonlijk streef ik continue naar een verbetering van mijn eigen positie: een betere baan, mooier en groter huis en een snellere auto.
Of minder materialistische gedachte over het hebben van zorgen bij de ontwikkeling van mijn talenten en de erkenning van anderen voor mijn prestaties.
Iedereen heeft dit. Het is dus normaal om te denken dat het heel normaal is dat wij continue streven naar een verbetering.
Voor mij geldt echter dat het belangrijk is om te realiseren dat dit ‘normaal’ in werkelijkheid niet zo normaal is.
Om te erkennen wat normaal is; is het belangrijk dat ik begrijp waar diep van binnen mijn verlangen ligt.
Wat mij geholpen heeft met het ontdekken van mijn ware passie en verlangen, is te kijken naar de laatste 15 jaar en deze te nemen als uitgangspunt: welk stukje interesse is gedurende die hele periode telkens weer teruggekomen.
Wat loopt als het ware als een rode draad door mijn leven, waar ik mij oprecht voor interesseer.
Om vervolgens te accepteren dat hetgeen mijn interesse wekt; wellicht hetgeen is waar ik echt warm voor loop, iets waarvoor ik een passie en verlangen voel. Dat mag alles zijn; ook al sluit het in eerste instantie niet aan op iets praktisch toepasbaar.
Al van jongs-af-aan ben ik geïnteresseerd in het spelen van games. Zo geïnteresseerd, dat ik mij daar volledig in kan verliezen door uren te spelen, in plaats van mij te focussen voor op dat moment veel belangrijkere zaken.
Zoals een studie, gezond eten, voldoende beweging en hebben van fysiek mondeling gesprek met een ander mens.
Op een bepaald moment in mijn leven ervaarde ik een soort en destijds bewustzijn dat ik tijdens het spelen van games veel plezier kon ervaren (dopamine boost), maar achteraf een gevoel van spijt / teleurstelling creëerde omdat ik zoveel tijd achtereenvolgend aan het gamen was. De voldoening was nep, en het voelde als een soort van waste of time.
Tot mijn 16de trainde ik om professional judoka te worden. Ik was talentvol, trainde dagelijks kei hard en behaalde regelmatig mooie resultaten op lokaal en nationaal niveau. Tot een hardnekkige en langdurige blessure mijn interesses deed aanwakkeren voor andere zaken; vrienden, feesten, zuipen, roken en gamen.
Op mijn 16de besloot ik, wel wat geforceerd, daarom te stoppen met judo. Sindsdien heb ik een onverklaarbare hoge mate van prestatiedrang, een brandend verlangen om te presteren.
Een die niet zichtbaar was, onderhuids rondzweefde en voor behoorlijke frustratie zorgde, zonder dit te kunnen herleiden.
Vanaf mijn 16 heb ik dan ook geen competitieve sport meer beoefend (fitness was voor mij geen competitieve sport).
Tot ik twee jaar geleden samen met wat vrienden begon te padellen. Dat zorgde voor een inzicht.
Door diep te kijken naar de onderliggende redenen van waar bepaalde gevoelens vandaan komen, realiseerde ik me dat door het stoppen met het spelen van videogames en het vinden van een nieuwe competitieve uitdaging in de sport dat mijn passie niet ligt bij het spelen van videogames of het sporten (alhoewel ik van beide dus kan genieten; sport maakt immers een belangrijk onderdeel uit van mijn leven), maar bij verbetering en ontwikkeling.
Het continue willen verbeteren van iets waar ik goed in ben en nog beter zou willen krijgen. De details van een spel – graphics, verhaallijn – zijn gemakkelijk door mij te negeren; het is de competitie die ik aanga met anderen en mijzelf waar ik voor warmloop.
De gedachte achter de gedachte vinden; om te kijken waarom we doen wat we doen, of waarom jij wellicht andere keuzes maakt die ik maak visa versa.
Voor mij geldt een brandend verlangen om het fysieke en mentale bewustzijn van een grote groep mensen te verhogen doormiddel van inspiratie en informatie.
Onbewust ben ik hier mijn hele (bewuste) leven mee bezig, door veel te lezen en leren over waarom we doen wat we doen, maar ook met het beoefenen dan diverse sporten en vinden van een juiste (voeding)balans.
