Fascinerend hoe simpel het denken werkt, maar toch is het in werkelijkheid zo complex. Ooit legde iemand mij uit hoe het denken werkt aan de hand van de eigenschappen van een cel. Een cel is de bouwsteen waaruit alle organismen bestaan – bacteriën, schimmels, planten, dieren en mensen. De cel is daarmee de kleinste eenheid van leven. Als we de kerneigenschappen van cellen als uitgangspunt voor hoe wij denken nemen, dan is het eigenlijk best gemakkelijk. Want vanuit deze simpele gedachte zijn wij als mens in ons leven bezig met dezelfde drie basis motieven als cellen: overleven, groeien/ontwikkelen en erbij horen.
Ieder levend wezen, noem een worm, insect, boom, plant, dier of mens, leeft het leven op basis van deze drie simpele motieven tot een volwaardig leven. En als we het op deze manier benaderen, verklaart dat ook waarom we ons soms gevangen of juist vrij voelen.
Stop met het verspillen van tijd
Voor de natuur is het simpel, want voor hen zijn er slechts twee lijnen. Binnen deze lijnen is leven en dood. Een appelboom is een appelboom en hoeft geen kastanjeboom te worden. Ze leveren een enorme inspanning naar het maximale potentieel om te veranderen van een kleine boom tot een boom die prachtige bladeren vertoont en heerlijke appels geeft. Vervolgens wil het volwaardig blijven leven. Het groeit van de onderste lijn naar de bovenste lijn, en heeft geen enkele reden om daar boven te komen. Voor hen is de betekenis van volwaardigheid het bereiken van het plafond van het leven.
Bij mensen verdwijnt echter deze lijn. Ondanks dat mensen in de basis niet anders zijn, hebben wij een bewustzijn. We streven naar het continue willen bereiken van het plafond, maar voelen ons uiteindelijk gefrustreerd en ongelukkig als we die hebben bereikt. Mensen hebben namelijk geen limiet. “Het kan zo ver gaan als dat we verlangen, of zo ver als dat we de moed hebben te lopen” (Sadhguru).
Als we naar mensen kijken is het leven van een volwaardig leven niet het bereiken van het hoogtepunt. Het belangrijkste is de weg er naar toe, jouw verhaal, het pad dat je moet wandelen om daar te komen.
Tijd loopt van ons vandaan, en dat geldt voor iedereen. Of je nou slaapt, stil zit, of beweegt. Slecht of goed voelt, de tijd loop van ons weg. Daar hebben we geen invloed op. Wat we aandacht geven in onze tijd, is waar we wel invloed op hebben. En toch maken zoveel mensen zich druk om dingen die er gebeurd zijn in het verleden die ons in geen enkele vorm dienen naar de toekomst.
Laat het verleden voor wat het is
Vele van ons zitten gevangen in het verleden om zichzelf maar vast te houden aan zekerheid. In zekere zin is dit ook begrijpelijk. Het verleden is voor het overgrote deel volledig ingekleurd, waardoor er geen twijfel over bestaat. Zekerheid geeft vertrouwen en biedt veiligheid, wat nodig is om te kunnen overleven. Dus het is logisch gedrag dat we onszelf vastklemmen aan wat zeker is. Maar het verleden is het verleden, deze valt niet te veranderen.
Wat is gebeurd, is gebeurd. Maar wat is gebeurd, valt niet meer te veranderen. En als vasthouden aan iets dat niet te veranderen is, zullen we ons gefrustreerd gaan voelen. Deze ontevredenheid weerhoudt ons van verdere groei, waardoor we het gevoel creëren van stilstaan.
Ervaringen en herinneringen uit het verleden hebben ons gevormd tot wie we nu zijn. Maar we laten ons vaak ook leiden door de ervaringen en herinneringen uit het verleden om te worden wie we denken te willen worden. En dat is onjuist.
Het metaprogramma van 95% van de mensen (voorkeur van denken dat onze handelingen tot stand laten komen) is namelijk gericht op herinneringen en ervaringen uit het verleden. Zij gebruiken deze informatie om te bepalen welke stappen zij zullen nemen. Terwijl een klein deel van de volwassen mensen handelt op basis van visie en verbeelding. Zij laten het verleden los in het maken van keuzes in het nu.
Daarom zijn kinderen over het algemeen gelukkiger. Want kinderen hebben nog geen herinneringen en handelen puur op basis van verbeelding en dromen. Hun visie en verbeeldingsvermogen is gericht op groeien, ontwikkelen en ergens bij horen.
Laten we weer kind zijn en leven in het nu en de toekomst
Vanaf een bepaalde leeftijd creëren we een geschiedenis. Deze geschiedenis wordt het besturingssysteem. Denk maar eens aan iets volledigs nieuws leren, of iets doen wat je nog nooit hebt gedaan. Dit is enerzijds spannend en leuk, maar anderzijds ook confronterend en lastig. Als kind maakt dat niet uit. Maar vanaf een bepaalde leeftijd hebben mensen de neiging om als het even tegenzit op te geven. Om vervolgens terug te gaan naar oud gedrag en naar de dingen die je altijd al in het verleden deed. Dus zelfs op het moment dat we nieuw gedrag ontwikkelingen, gedragen we ons vanuit een denk- en geloofspatroon dat op het verleden en geheugen is gebaseerd.
We moeten onszelf aanleren om juist vanuit verbeelding, weer vanuit visie onszelf te laten leiden. Vanuit die plek kunnen we nieuwe dingen creëren. Dan zit je niet vast aan het resultaat van dat moment, want je geeft jezelf de ruimte om daarmee een volledig nieuw moment in je leven te creëren. Dit geeft ruimte om volledig in het nu te leven. Deze ruimte geeft vorm aan je toekomst die gericht is op spirituele, fysieke en mentale groei. En dit is precies waar je je zelf op moet focussen, om uiteindelijk de doelen te kunnen bereiken die je werkelijk zou willen bereiken.
We zijn zo druk met het creëren van hetzelfde verleden in plaats van een volledig nieuwe toekomst. We proberen continu weg te lopen van dit verleden, maar dat kan niet. In plaats van weg te lopen van ons verleden, moeten we juist een nieuwe toekomst leren creëren. Creëer een fantastisch, helder, nieuwsgierig en levendig toekomst. Een toekomst dat gericht is op de weg naar groei en ontwikkeling. Dat is jouw pad, van groeien / ontwikkelen, ergens bij horen en overleven.
